اعتراض به آلودگى درياچه بختگان

دوشنبه 4/6/86
ساعت 11 صبح

حدود یک‌صد نفر از علاقه‌مندان و طرفدارن محیط زیست، وبلاگ‌نویسان، نمایندگان تشکل‌های زیست‌محیطی، امروز در پارک پردیسان، در مقابل سازمان حفاظت محیط زیست گرد آمدند. آن‌ها با در دست داشتن پلاکاردهایی اعتراض خود را نسبت به وضعیت فعلی که حاصل فعالیت‌های اقتصادی مخرب و آلوده سازی جبران‌ناپذیر محیط زیستی است اعلام داشتند. آن‌ها روز 30 مرداد را روز عزای عمومی اعلام کرده بودند، روزی که جسد نمک‌سودشده‌ی 2000 فلامینکو از دریاچه‌ی بی‌آب بختگان بیرون کشیده شد.

معترضان با بازوبندهای سیاه به بازو، و پلاکاردهایی در دست که حامل پرسش‌ها و نگرانی‌های آن‌ها بود آرام و بی‌صدا در صفی یک‌دست ایستادند تا بپرسند که چرا اصل"پنجا ه" قانون اساسی این‌چنین نادیده گرفته می شود .اصلی که می گوید:

«در جمهورى اسلامي حفاظت محيط زيست كه نسل امروز و نسل‌هاي بعد بايد در آن حيات اجتماعى رو به رشدى داشته باشد وظيفه‌ی عمومى تلقي مي‌گردد. از اين رو فعاليت‌هاي اقتصادى و غير آن كه با آلودگى محيط زيست يا تخريب غيرقابل جبران آن ملازمه پيدا كند ممنوع است...

یکی از مسئولان حفاظت محیط زیست دلیل این فاجعه را تامین‌نشدن حق‌آبه‌ی زیست‌محیطی در این منطقه توسط سازمان آب منطقه‌یی و ساخت چندین سد در بالادست منابع تامین‌کننده‌ی آب دریاچه می‌داند. تاکید بسیار روی این قضیه وجود داشته که این فراخوان و این گردهم‌آیی کاملا آرام برگزار شود و موضوع آن اعلام نگرانی‌ها و دغدغه‌های زیست محیطی است . نگرانی‌ها و دغدغه‌هایی که در باره‌ی موارد مشابه دیگر هم وجود دارد . این موارد طی ماه‌های گذشته در خجیر، سرخه‌حصار، بختگان، بمو، لار، پارک ملی کویر، نای‌بندان و ... رخ داده است یا بیم وقوع آن‌ها طی ماه‌های آینده می‌رود.

پس از ساعاتی انتظار بلاخره معاون سازمان در جمع معترضان حاضر شد و گفت، مطالبات زیست‌محیطی تشکل‌های غیردولتی را پیگیری خواهد کرد.

گرچه این جمع‌شدن‌ها و اعتراض‌ها و آن پیگیری‌ها شاید در آینده توجه بیشت‌تری را به سمت و سوی فاجعه‌هایی دیگر جلب کند اما در این میان حرکت اساسی حرکت اهالی روستاهای اطراف بود که به شکلی کاملا غریزی ، مسئولانه و طبیعی 7 هزار فلامینگو را از سرنوشت شوم و محتمل نجات دادند. آن‌ها در مدت 5 روز موفق به جمع‌آوری و بیرون‌کشیدن یک‌یک این پرندگان از میان نمک و گل و لای باقی‌مانده از آب دریاچه شدند و آن‌ها را به دریاچه‌ی "طشک" منتقل کردند و از بروز فاجعه‌یی بزرگ‌تر جلوگیری کردند. این عمل، از آن حس یگانگی با طبیعت برمی‌خیزد . وابستگی آن‌ها به شکلی عمیق با گیاهان و جانوران و عناصر طبیعی اطرافشان، مسئولیت حفظ و نگه‌داری آن‌ها را برای‌شان به همراه آورده، نه قانون. برای آن‌ها زندگی در طبیعت "شناخت" را به همراه داشته نه"علم". شناخت وحدت با طبیعت.

دریاچه بختگان در 70 کیلومتری غرب شهرستان نیریز و 160 کیلومتری شیراز واقع شده است.


Início A Carta Histórico e características Textos da Carta A Cross-cultural and Multilingual Process Que é novo? Atividades Atividades regionais Intercultural Research Group Atividades globales Temas fortes Militares e responsabilidade Mulheres e responsabilidade Empresas e responsabilidade Meio ambiente e responsabilidade Culturas e responsabilidade Governança, Direitos humanos, e responsabilidade Educação e responsabilidade Cultura de responsabilidade Art and responsibility Intercultural, diálogo e plurilinguismo Finança e responsabilidade Economia y responsabilidade Reflexões ... sobre o conceito de responsabilidade ... sobre a Carta das Responsabilidades Humanas Ferramentas para ação Audio & Video Cards, flyers... Interactive Documents Métodos Facilitar debates e oficinas construir uma rede Informar, educar Construir um processo de difusão Vínculos Quem somos? O Comitê Internacional de facilitação da Carta Encontro bienal dos membros do Comitê internacional da Carta Sobre este site
	EN ES FA FR PT outras línguas
	Início Atividades Atividades regionais Asia Irão Publicado em 11 de outubro de 2007 Traduções disponíveis em: English (original) . اعتراض به آلودگى درياچه بختگان Temas fortes ligados: Meio ambiente e responsabilidade . Temas largos ligados: Environment .
	دوشنبه 4/6/86 ساعت 11 صبح حدود یک‌صد نفر از علاقه‌مندان و طرفدارن محیط زیست، وبلاگ‌نویسان، نمایندگان تشکل‌های زیست‌محیطی، امروز در پارک پردیسان، در مقابل سازمان حفاظت محیط زیست گرد آمدند. آن‌ها با در دست داشتن پلاکاردهایی اعتراض خود را نسبت به وضعیت فعلی که حاصل فعالیت‌های اقتصادی مخرب و آلوده سازی جبران‌ناپذیر محیط زیستی است اعلام داشتند. آن‌ها روز 30 مرداد را روز عزای عمومی اعلام کرده بودند، روزی که جسد نمک‌سودشده‌ی 2000 فلامینکو از دریاچه‌ی بی‌آب بختگان بیرون کشیده شد. معترضان با بازوبندهای سیاه به بازو، و پلاکاردهایی در دست که حامل پرسش‌ها و نگرانی‌های آن‌ها بود آرام و بی‌صدا در صفی یک‌دست ایستادند تا بپرسند که چرا اصل"پنجا ه" قانون اساسی این‌چنین نادیده گرفته می شود .اصلی که می گوید: «در جمهورى اسلامي حفاظت محيط زيست كه نسل امروز و نسل‌هاي بعد بايد در آن حيات اجتماعى رو به رشدى داشته باشد وظيفه‌ی عمومى تلقي مي‌گردد. از اين رو فعاليت‌هاي اقتصادى و غير آن كه با آلودگى محيط زيست يا تخريب غيرقابل جبران آن ملازمه پيدا كند ممنوع است... یکی از مسئولان حفاظت محیط زیست دلیل این فاجعه را تامین‌نشدن حق‌آبه‌ی زیست‌محیطی در این منطقه توسط سازمان آب منطقه‌یی و ساخت چندین سد در بالادست منابع تامین‌کننده‌ی آب دریاچه می‌داند. تاکید بسیار روی این قضیه وجود داشته که این فراخوان و این گردهم‌آیی کاملا آرام برگزار شود و موضوع آن اعلام نگرانی‌ها و دغدغه‌های زیست محیطی است . نگرانی‌ها و دغدغه‌هایی که در باره‌ی موارد مشابه دیگر هم وجود دارد . این موارد طی ماه‌های گذشته در خجیر، سرخه‌حصار، بختگان، بمو، لار، پارک ملی کویر، نای‌بندان و ... رخ داده است یا بیم وقوع آن‌ها طی ماه‌های آینده می‌رود. پس از ساعاتی انتظار بلاخره معاون سازمان در جمع معترضان حاضر شد و گفت، مطالبات زیست‌محیطی تشکل‌های غیردولتی را پیگیری خواهد کرد. گرچه این جمع‌شدن‌ها و اعتراض‌ها و آن پیگیری‌ها شاید در آینده توجه بیشت‌تری را به سمت و سوی فاجعه‌هایی دیگر جلب کند اما در این میان حرکت اساسی حرکت اهالی روستاهای اطراف بود که به شکلی کاملا غریزی ، مسئولانه و طبیعی 7 هزار فلامینگو را از سرنوشت شوم و محتمل نجات دادند. آن‌ها در مدت 5 روز موفق به جمع‌آوری و بیرون‌کشیدن یک‌یک این پرندگان از میان نمک و گل و لای باقی‌مانده از آب دریاچه شدند و آن‌ها را به دریاچه‌ی "طشک" منتقل کردند و از بروز فاجعه‌یی بزرگ‌تر جلوگیری کردند. این عمل، از آن حس یگانگی با طبیعت برمی‌خیزد . وابستگی آن‌ها به شکلی عمیق با گیاهان و جانوران و عناصر طبیعی اطرافشان، مسئولیت حفظ و نگه‌داری آن‌ها را برای‌شان به همراه آورده، نه قانون. برای آن‌ها زندگی در طبیعت "شناخت" را به همراه داشته نه"علم". شناخت وحدت با طبیعت. دریاچه بختگان در 70 کیلومتری غرب شهرستان نیریز و 160 کیلومتری شیراز واقع شده است.